Αντιθέσεις, προσδέσεις και προσανατολισμοί

Ευρωπαϊκή Ένωση-Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα-Διεθνές  Νομισματικό Ταμείο

και τα κόμματα της ελληνικής μεγαλοαστικής τάξης

      Από την δημιουργία του ελληνικού κράτους και από τα «δάνεια της ανεξαρτησίας» μέχρι σήμερα, η Ελλάδα πάντα βρισκόταν με τη θηλιά του δημόσιου δανεισμού, που την οδήγησε πολλές φορές σε καθεστώς επιτήρησης, στο «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Χ. Τρικούπη το 1895, στα «δάνεια της Αγγλίας» (για την Αεροπορία) του Ελ. Βενιζέλου, μέχρι την σημερινή απειλή χρεωκοπίας. Από τότε τα διάφορα κόμματα των αστοτσιφλικάδων και των εμποροκαραβοκυραίων είχαν συνδέσει τις τύχες τους με τους μεγάλους δανειστές και προστάτες. Έτσι είχαμε το αγγλόφιλο κόμμα του Μαυροκορδάτου, το γαλλόφιλο του Κωλέττη και το ρωσόφιλο του Καποδίστρια.

      Σήμερα  βέβαια οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες άλλαξαν και η Ελλάδα είναι μια ανεπτυγμένη καπιταλιστική χώρα. Όμως ποτέ δεν λύθηκε το ζήτημα της οικονομικής, της στρατιωτικής και πολιτικής της ανεξαρτησίας, που σαν ένα αόρατο βαρύ δίχτυ, κουλουριάζει και παραλύει τον παραγωγικό της ιστό, σαν βραχνάς πνίγει την κοινωνικoπολιτική ζωή της. Και σήμερα τα διάφορα αστικά κόμματα, εκφράζοντας τα συμφέροντα μερίδων της μεγαλοαστικής τάξης, έχουν συνδέσει αξεδιάλυτα την ίδια τους την ύπαρξη και την κερδοφορία τους με διάφορες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, αδυνατώντας από μόνα τους να αντιμετωπίσουν τον «εσωτερικό εχθρό» και φοβούμενα την επαναστατική οργή του λαϊκού παράγοντα

      Η όλη αυτή εξευτελιστική για τη χώρα μας διαδικασία, κατά την οποία ο πρωθυπουργός περιέρχεται τις Αυλές και τις Καγκελαρίες, εκλιπαρώντας δανεικά,  επιβεβαιώνει με τόπο ανάγλυφο την κατάσταση αυτή και αναπαράγει το μοντέλο της αναφοράς των διαφόρων κομμάτων σε ξένα οικονομικά και πολιτικά κέντρα. Αλλά «δεν είναι εύκολες οι θύρες εάν η χρεία τες κουρταλεί», όπως εύστοχα λέει και ο εθνικός μας ποιητής.

      Είναι γνωστή η προσήλωση του Γ. Παπανδρέου στους υπερατλαντικούς «συμμάχους»–παρότι σοσιαλδημοκράτης-όπως γνωστός υπήρξε και ο ρόλος του, ως υπουργός Εξωτερικών της ΠΑΣΟΚικής κυβέρνησης του κυρίου «ευχαριστώ τους Αμερικάνους» (Σημίτη), σαν κολαούζος των ΗΠΑ, στη διάλυση των Βαλκανίων και όχι μόνον. Και σίγουρα προεκλογικά γνώριζε την κατάσταση της χώρας και ήταν στα σχέδια του ο τρόπος αντιμετώπισής της. Συνεπώς η φράση «Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι ήδη εδώ» δεν ήταν καθόλου τυχαία, αλλά  απηχούσε τις απόψεις κομματιού της ντόπιας οικονομικής ολιγαρχίας, που έβλεπε που θα έπρεπε να στραφεί και να στηριχτεί για να ξεπεράσει την κρίση της και να εξασφαλίσει τα κέρδη της. Με πίκρα ο Γ. Παπανδρέου δηλώνει ότι η Ελλάδα αποτελεί το πειραματόζωο της ΕΕ και αφήνει σαφείς αιχμές κατά της στάσης διαφόρων ευρωπαϊκών κρατών και ιδιαίτερα της Γερμανίας, σημειώνοντας ότι η Ευρώπη έχει χάσει την δυναμική της.

      Η εμμονή από την άλλη του Α. Σαμαρά, αρχηγού της ΝΔ ενός ακραιφνούς δεξιού-συντηρητικού-εθνικιστικού κόμματος και του ΛΑΟΣ, για μη προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ, δείχνει ότι άλλες μερίδες του οικονομικού-επιχειρηματικού κατεστημένου προσβλέπουν αλλού. Βέβαια και στο εσωτερικό τους τα κόμματα αυτά σπαράσσονται από αντιθέσεις, που είναι έκφραση του άγριου ανταγωνισμού των διαφόρων επιχειρηματικών ομίλων, όπως εμφανώς προκύπτει από τη στάση της Ντ. Μπακογιάννη, που αν δεν πλέκει το εγκώμιο του ΔΝΤ, λέει «μη δαιμονοποιούμε το ΔΝΤ».

      Ούτε  τυχαία ήταν η προσπάθεια κομματιών της μεγαλοαστικής τάξης να εκμεταλλευτούν, όσο τους επέτρεπαν οι δυνάμεις και τα όρια τους, τη γεωστρατηγική θέση της χώρας στα παιγνίδια διέλευσης των ενεργειακών αγωγών ή το άνοιγμά τους στις ασιατικές αγορές, με την πώληση στους Κινέζους του λιμανιού του Πειραιά ή την αναζήτηση από αυτούς αγοραστών των ελληνικών ομολόγων.

      Από την άλλη μέσα από την διαδικασία αυτή του δανεισμού της Ελλάδας  φαίνονται με μεγαλοπρέπεια οι οξύτατες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις που τσακίζουν τους μύθους του «παγκόσμιου χωριού» ή τις νεοπαγείς θεωρίες του «ολοκληρωτικού καπιταλισμού». ΕΕ εναντίον ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εναντίον Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, πόλεμος ευρώ-δολαρίου, με έντονους τριγμούς ο Γαλλογερμανικός άξονας, με τη Γερμανία να βλέπει τον εαυτό της «uberalles» των ευρωπαϊκών χωρών. Για να μη μιλήσουμε βέβαια για τις αντιθέσεις με τον  αναδυόμενο «κινέζικο δράκο», την  επάνοδο στα πράγματα της Ρωσίας του Πούτιν ή την διαρκώς φλεγόμενη Μέση Ανατολή.

      Η συνοχή της Ευρωζώνης απειλείται με τις αντεγκλήσεις και τις αντιθέσεις να εκφράζονται ανοιχτά μεταξύ των στελεχών της. Πολλοί πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες και τραπεζίτες «βγάζουν σπυράκια» με την εμφάνιση του ΔΝΤ στα αμπελοχώραφά-αγορές τους. Το Βερολίνο από την άλλη βασικός πυλώνας της ΕΕ βάζει σε πρώτη προτεραιότητα τα ιδιαίτερα συμφέροντα του δικού του ιμπεριαλιστικού-καπιταλιστικού σχηματισμού. Θέλει να τσακίσει τα «βαρίδια» τύπου Ελλάδας, να κατεδαφίσει τα όποια υπολείμματα κοινωνικού κράτους και ακόμη με την «θεραπεία σοκ» του ΔΝΤ να επιβάλλει σιγή νεκροταφείου στην Ευρωζώνη. Βλέπει ταυτόχρονα τις εξαγωγές του να ανεβαίνουν μέσα από την μικρή υποχώρηση του ευρώ έναντι του δολαρίου.

      Ο Σαρκοζί, με πολλά προβλήματα στο εσωτερικό του, χρειάζεται σε αυτήν την φάση την αγορά της Ελλάδας και τις πωλήσεις όπλων πολλών δις ευρώ σε  αυτήν.  Ετοιμάζεται έτσι να συμβάλλει στον δανεισμό της Ελλάδας, μέσα στον πολυθρύλητο «μηχανισμό στήριξης», μέσα από επιτόκια ενός επαχθέστατου δανεισμού, που  μέσα από ένα φαύλο κύκλο θα αναπαράγουν με οξύτερο τρόπο τα ίδια προβλήματα. Και μόνον τα κέρδη που θα αποκομίσουν από τη συμμετοχή τους στο δανεισμό με 5%, ενώ οι ίδιοι δανείζονται με 2-3%, είναι τεράστια.

      Τα  κοράκια καραδοκούν και είτε με το ΔΝΤ είτε με τον «ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης» τα σπασμένα θα κληθεί να πληρώσει και πάλι ο Ελληνικός λαός μέσα από ένα μπαράζ βαθιών, πρωτοφανών αντεργατικών μεταρρυθμίσεων, από την εκτεταμένη λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος, από το φούντωμα των απολύσεων και της ανεργίας, με τελικό σκοπό την αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου υπέρ των χρηματιστικού κεφαλαίου και των ισχυρότερων ιμπεριαλιστικών χωρών.

      Όλα αυτά κάνουν τη συζήτηση βαθιά πολιτική, φέρνουν με έντονο τρόπο στην επιφάνεια  το ζήτημα της θέσης της Ελλάδας  στην ΕΕ ή αλλιώς θα μπορούσαμε να πούμε «ο λενινισμός είναι εδώ»: για τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, για την ανισόμετρη ανάπτυξη, για τον αδύνατο κρίκο, για τις εξαρτημένες χώρες και το ζήτημα της εθνικής ανεξαρτησίας, πέρα βέβαια από την τραγική επιβεβαίωση της μαρξιστικής ανάλυσης-της μόνης πειστικής ανάλυσης-για την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική κρίση. Και φαντάζουν παραμύθια οι απόψεις κάποιων αστών για την «ισχυρή Ελλάδα» ή κάποιων ανυπόμονων «αντικαπιταλιστών» για «ιμπεριαλιστική Ελλάδα», που κατρακυλούν τώρα πολύ εύκολα στις θέσεις για «προτεκτοράτο» και για «οικονομική κατοχή», ξεχνώντας ότι η Ελλάδα παρά την εξάρτησή της βεβαίως, παραμένει, όπως μας υπενθύμισε ο πρωθυπουργός, στις 25 πλουσιότερες χώρες του κόσμου, ως προς το κατά κεφαλήν εισόδημα και είναι η 32^η πλουσιότερη σε απόλυτο μέγεθος. «Τα λεφτά υπάρχουν» δηλαδή αλλά ποιος τα έχει μαζέψει;

      Και ο «λενινισμός είναι εδώ» και  από την άποψη της κατάστασης του εργατικού κινήματος, που χωρίς την ύπαρξη του βασικού εργαλείου της εργατικής τάξης, του κομμουνιστικού κόμματος, χωρίς μια πραγματική αριστερά, δέχεται χωρίς ουσιαστική αντίσταση τις επιθέσεις που εξαπολύονται-και μέσα από την ένταση της εκμετάλλευσης-οδηγείται σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης. Στο ζήτημα αυτό της ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος, της πραγματικής αριστεράς και του κομμουνιστικού  κινήματος, καλούμαστε να δώσουμε τις δικές μας απαντήσεις και τις δυνάμεις μας.

      Παύλος  Αλεξίου

Φτάνει πια! Πάρτε πίσω τα μέτρα

Όλοι  στις  απεργιακές κινητοποιήσεις 21-22 Απρίλη

Συγκέντρωση Πέμπτη 22-4, ώρα 10.30 πμ στον Πεζόδρομο (Βενιζέλου)

 

      Με μορφή χιονοστιβάδας συνεχίζεται η επίθεση της κυβέρνησης ενάντια στον εργαζόμενο λαό. Καθημερινά ανακοινώνονται νέα και σκληρότερα μέτρα που κάνουν εφιαλτικές τις εργασιακές, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες για τον κόσμο της δουλειάς και του μόχθου. Μετά το πετσόκομμα των μισθών και των συντάξεων, την αύξηση σε ΦΠΑ, καύσιμα κλπ, ήρθε το φοροληστρικό νομοσχέδιο και ακολουθεί ο Προκρούστης του ασφαλιστικού και η γκιλοτίνα του εργασιακού, ενώ σειρά παίρνουν το νομοσχέδιο για την παιδεία, ο «Καλλικράτης» κλπ. Η κυβέρνηση μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα «τα θέλει όλα» από την εργατική τάξη της χώρας, για λογαριασμό ΕΕ-ΔΝΤ-ξένου και ντόπιου κεφαλαίου. Μαζί της και το υπόλοιπο αστικό πολιτικό προσωπικό, ΝΔ-ΛΑΟΣ, σκύβουν όλο και περισσότερο το κεφάλι και εκλιπαρούν καθημερινά και σε όλους τους τόνους τα μεγάλα τους αφεντικά.

      Ο στόχος γνωστός: Να ξεζουμίσουν κι άλλο τους εργαζόμενους, να ενισχύσουν την κερδοφορία του κεφαλαίου. Να μειώσουν κι άλλο την τιμή της εργατικής δύναμης, σε βαθμό εξαθλίωσης. Και ακολουθούν: η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η απελευθέρωση των απολύσεων, η γενίκευση των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, η ανασφάλιστη εργασία, η κατάργηση της σύνταξης και η αντικατάστασής της από ένα επίδομα αλληλεγγύης, η μεγαλύτερη όξυνση των ταξικών φραγμών σε παιδεία και υγεία, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας κλπ.

      Η κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας την πολιτική της διάσπασης, αφού ξεκίνησε τα μέτρα από το δημόσιο, επεκτείνει τώρα τα μέτρα μείωσης των μισθών και στον ιδιωτικό τομέα, γκρεμίζοντας τις αυταπάτες κάποιων ότι θα μείνουν στο απυρόβλητο.

      Μέρα  με τη μέρα ο λαός συνειδητοποιεί το μέγεθος των συνεπειών που φέρνουν τα σκληρά μέτρα της κυβέρνησης, που χτυπάνε κατακτήσεις και δικαιώματα χρόνων. Η αυξανόμενη συμμετοχή στις διαδηλώσεις και στις απεργίες, που αναγκάστηκαν να κηρύξουν οι συμβιβασμένες ηγεσίες ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ, κάτω από την πίεση των εργαζομένων, έδειξε ότι φουντώνει η οργή και η αγανάκτησή των. Ο εργατόκοσμος ανησυχεί και βράζει. Οι εγκάθετοι της ΕΕ-ΔΝΤ που έχουν εγκατασταθεί στα Υπουργεία, η κυβερνητική προπαγάνδα, τα ΜΜΕ, με την απειλή της χρεωκοπίας της χώρας και την τρομοκρατία των ελλειμμάτων, που αυτοί δημιούρ-γησαν, προσπαθούν να του κάνουν λοβοτομή και να παραλύσουν τις αντιδράσεις του.

      Την ώρα τούτη, είναι άμεση ανάγκη οι εργαζόμενοι, οι πρωτοπόρες, οι αγωνιστικές δυνάμεις να δράσουμε ενιαία και όχι χωριστά, να δώσουμε τη μάχη στα σωματεία, να μην περάσουν τα νέα μέτρα, να απαντήσουμε στην επίθεση, με την οργάνωση και την κλιμάκωση ενός πανεργατικού, ενωτικού, παρατεταμένου αγώνα. Να υπάρξει συντονισμός πρωτοβάθμιων σωματείων και διακλαδικός, να  δημιουργηθούν Επιτροπές Αγώνα, να διευρυνθούν οι αντιστάσεις. Να κάνουμε να χρεωκοπήσει η πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου.

• Κάτω το αντιλαϊκό «πρόγραμμα σταθερότητας»,

       πρόγραμμα φτώχειας και ανεργίας για το λαό

• Να ανατραπεί αυτή η πολιτική-Να σπάσουμε τα δεσμά της ΕΕ
• Κοινός αγώνας εργαζόμενων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα
• Συντονισμός και κλιμάκωση του αγώνα

Να  αντισταθούμε στο  νέο κοινωνικό  Μεσαίωνα

Πρωτοβουλία εργαζόμενων δημόσιου και ιδιωτικού  τομέα

Να γίνει άμεσα ο κόμβος στη διασταύρωση της Ν. Σελεύκειας

Να προχωρήσει η κατασκευή του έργου «Είσοδος Ηγουμενίτσας»

Όχι άλλα ατυχήματα στους δρόμους καρμανιόλα! 

      Πολλά ήταν τα τελευταία χρόνια τα ατυχήματα, άλλα θανατηφόρα και άλλα με τραυματισμούς, στο δρόμο από Ηγουμενίτσα προς Μαυρούδι.

      Στη διασταύρωση προς Ν.Σελεύκεια κάποιες ώρες της ημέρας η κατάσταση γίνεται αφόρητη. Πέρα από τον κυκλοφοριακό πρόβλημα και τα τρακαρίσματα, η κίνηση και η διέλευση των πεζών γίνεται αδύνατη. Και να φανταστεί κανείς ότι στο σημείο αυτό κάνουν στάση τα μαθητικά λεωφορεία και οι μαθητές περνάνε με κίνδυνο τη διασταύρωση, ενώ για να φτάσουν οι πεζοί από εκεί με τα πόδια μέχρι τη Ν. Σελεύκεια, στο Γυμνάσιο-Λύκειο, δεν υπάρχουν καθόλου πεζοδρόμια. Ο δρόμος έχει χαρακτηριστεί Εθνική οδός, αφού απ΄αυτόν περνάει όλη η κίνηση από και προς τα ελληνοαλβανικά σύνορα. Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν και οι κάτοικοι Ασπροκκλησίου-Σαγιάδας, αφού όλη αυτή η κίνηση περνάει μέσα από τα σπίτια τους.

      Στο δρόμο Ηγουμενίτσα-Μαυρούδι έχουν συγκεντρωθεί πολλές εμπορικές και βιοτεχνικές δραστηριότητες, έχουν αναπτυχθεί δυναμικά οι οικισμοί «Εθνική Αντίσταση», «Αμπέλια» και Μαυρουδίου, η κίνηση είναι ιδιαίτερα αυξημένη και ο κίνδυνος κάθε στιγμή παραφυλάει.

      Χαιρετίζουμε την κίνηση του Πολιτιστικού Συλλόγου της Ν. Σελεύκειας να προβεί σε συμβολικό, προειδοποιητικό κλείσιμο του δρόμου προς Ν. Σελεύκεια την Τετάρτη 14 Aπρίλη, ζητώντας να μπουν φανάρια στη διασταύρωση αυτή. Άλλωστε πολλές φορές στο παρελθόν, σαν κίνηση, έχουμε αναφερθεί με ανακοινώσεις στα ζητήματα αυτά.

      Για το έργο αυτό, με τον τίτλο «Είσοδος Ηγουμενίτσας», υπάρχει εδώ και καιρό έτοιμη μελέτη, με οδό διπλής κατεύθυνσης, με νησίδα, με κόμβους, με σηματοδότηση, με παραδρόμους κλπ., με εγκεκριμένους Περιβαλλοντικούς Όρους, αλλά μένει στα συρτάρια των αρχών (ΥΠΕΧΩΔΕ, Περιφέρειας, Δήμου). Σε όλες τις άλλες πόλεις της Ηπείρου τουλάχιστον οι είσοδοι των πόλεων έχουν δρόμους διπλής κατεύθυνσης με νησίδα ασφαλείας. Η Ηγουμενίτσα είναι η μόνη πόλη που παρά την πληθυσμιακή ανάπτυξή της έχει τους ίδιους δρόμους εδώ και πενήντα χρόνια, ενώ στις καλένδες έχει παραπεμθεί και η Παράκαμψη της πόλης και η κυκλοφοριακή κίνηση, σαν θηλειά, πνίγει την πόλη καθημερινά. Ο Δήμος Ηγουμενίτσας, όπως κάνει και με άλλα ζητήματα που έχουν σχέση με την ποιότητα ζωής-και όχι μόνον-(σκουπίδια, κοινόχρηστοι χώροι κλπ.) «καθεύδει τον ύπνο του δικαίου». Οι κυβερνήσεις πού να δώσουν χρήματα για τέτοια έργα, σε καιρούς μάλιστα σκληρής «δημοσιονομικής πειθαρχίας», αφού μεγαλύτερη σημασία γι΄ αυτούς έχουν οι οικονομικοί δείκτες, παρά η  αξία της ανθρώπινης ζωής.

      Γι αυτό εναπόκειται σε μας τους ίδιους να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας, για μια ανθρώπινη ζωή σε μια πιο ανθρώπινη πόλη. Γι αυτό πρέπει οι κάτοικοι της Ν. Σελεύκειας, των οικισμών «Εθνική Αντίσταση», «Αμπέλια», Μαυρουδίου, Καστρίου, Αγ. Βλασίου, Παραποτάμου, των χωριών του κάμπου, της Ηγουμενίτσας, οι σύλλογοι και οι φορείς να βρεθούμε την Τετάρτη το πρωί στη διασταύρωση της Ν. Σελεύκειας, να οργανωθούμε και να οργανώσουμε τον αγώνα μας, μέσα από λαϊκές συνελεύσεις, επιτροπές αγώνα, κλπ. να πιέσουμε το Δήμο, να ζητήσουμε από την κυβέρνηση να δοθούν χρήματα, έτσι ώστε να γίνει ασφαλής η διασταύρωση και δρόμος αυτός, για να μη θρηνήσουμε κι άλλα θύματα. Να προχωρήσει άμεσα και η υπόθεση της παράκαμψης της Ηγουμενίτσας και του Ασπροκκλησίου-Σαγιάδας. Να υπερασπίσουμε όλους τους δημόσιους και κοινόχρηστους χώρους. 

Όλοι την Τετάρτη 14 Απρίλη στις 8πμ στη διασταύρωση Ν. Σελεύκειας 

Θεσπρωτία της αντίστασης και του αγώνα

ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ.H ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ NA ΓΙΝΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ.

Πέμπτη, 01 Απριλίου 2010

Ανακοίνωση Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΝΕΑ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΑ ΜΕΤΡΑ
ΠΕΜΠΤΗ 8 ΑΠΡΙΛΗ ΣΤΙΣ 6μμ ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

Το φορολογικό νομοσχέδιο που κατέθεσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αποτελεί ένα σύνολο αντιλαϊκών ρυθμίσεων που προκαλούν οργή και αγανάχτηση, όπως κι αν διαβαστούν. Είτε από τη σκοπιά της πρόσθετης φορολογικής επιβάρυνσης των λαϊκών στρωμάτων, είτε από εκείνη που αφορά τις παραπέρα διευκολύνσεις και φοροαπαλλαγές προς το κεφάλαιο. Η κυβερνητική προπαγάνδα επιχείρησε να δημιουργήσει την εντύπωση ότι με το φορολογικό, απαλύνονται οι επιπτώσεις που είχαν οι εργαζόμενοι εξαιτίας της εισοδηματικής πολιτικής και της μείωσης των ονομαστικών μισθών στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Ποια είναι όμως η πραγματικότητα:

* Η μείωση για τους μισθωτούς του αφορολόγητου ορίου των 12.000€, με την εξαναγκαστική συλλογή αποδείξεων, αποτελεί τον προάγγελο της συνολικής κατάργησηw του. Η απαίτηση για συλλογή αποδείξεων σε μια χρονιά που η λαϊκή κατανάλωση συρρικνώνεται, αποτελεί στην ουσία μείωση έως και κατάργηση του αφορολόγητου ορίου.
* Η αύξηση του ΦΠΑ, καθώς και η αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης σε ΔΕΗ, τσιγάρα και ποτά, βαρύνει κυρίως τα λαϊκά εισοδήματα.
* Η εισαγωγή της πρώτης κατοικίας ως τεκμήριο και η αύξησή του στα μικρά Ι.Χ. ανεβάζει το αφορολόγητο όριο κατακόρυφα. Με την καθιέρωση των τεκμηρίων αυτών οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι θα πληρώνουν φόρους από εισόδημα που δεν έχουν.
* Λεηλατούν τα εισοδήματα των ελαστικά εργαζόμενων που αμείβονται με δελτίο παροχής υπηρεσιών, στο όνομα της άρσης των προνομίων και της ‘’φορολογικής ασυλίας’’. Τα γελοία αυτά επιχειρήματα όχι μόνο δεν αφορούν τους ελαστικά εργαζόμενους, που βρίσκονται υπό διαρκή εργασιακή ανασφάλεια και ομηρία, αλλά αντίθετα τους εξοργίζουν, καθώς η απασχόληση με ‘’μπλοκάκι’’ δεν ήταν επιλογή τους.
* Επίσης με την κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης υπερωριών και επιδομάτων σε μια σειρά κλάδους του δημοσίου, όπως στις εφημερίες των νοσοκομειακών γιατρών, πλήττεται – μαζί με τις άλλες περικοπές (14ος μισθός κλπ) –βάναυσα το εισόδημα των εργαζόμενων του δημοσίου, κύρια των χαμηλόμισθων.

Τα δήθεν μέτρα για την φορολόγηση του κεφαλαίου αποτελούν στάχτη στα μάτια των εργαζόμενων.
Συγκεκριμένα προωθείται:

* Ο φορολογικός συντελεστής στα μη διανεμόμενα επιχειρηματικά κέρδη μειώνεται σταδιακά από 25% σε 20%.
* Η φορολογία των μερισμάτων των ιδιωτών αποτελεί σαπουνόφουσκα καθώς το ποσοστό των κερδών που διανέμεται ως μερίσματα είναι ελάχιστο μπροστά στο σύνολο των κερδών. Οι μετοχές εξάλλου των περισσοτέρων κερδοφόρων ΑΕ δεν ανήκουν σε φυσικά πρόσωπα. Τα περιθώρια νόμιμης φοροδιαφυγής για τα νομικά πρόσωπα είναι τεράστια.
* Από τη λεγόμενη «ενιαία κλίμακα φορολόγησης» εξαιρούνται οι τόκοι καταθέσεων και οι τόκοι από ομόλογα, σε όφελος των τραπεζών.
* Απαλλάσσονται από κάθε φόρο τα κέρδη από αγοραπωλησίες μετοχών στο Χρηματιστήριο με την μοναδική προϋπόθεση ότι οι μετοχές δε θα μεταβιβαστούν για ένα τρίμηνο. Στην εποχή των «ελλειμμάτων» ο φόρος στις χρηματιστηριακές συναλλαγές παραμένει στο συμβολικό 1,5 τοις χιλίοις.
* Η εξευτελιστική φορολογία του 5%, για την επιστροφή κεφαλαίου από το εξωτερικό.
* Η διατήρηση των προκλητικών φοροελαφρύνσεων των εφοπλιστών.
* Νέες φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο με πρόσχημα την «πράσινη ανάπτυξη», τη διατήρηση θέσεων εργασίας κλπ.

Το φορολογικό νομοσχέδιο δεν είναι παρά ένα από τα μέτρα «ληστείας» του εισοδήματος των εργαζόμενων. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η Ε.Ε., το ΔΝΤ, το κεφάλαιο και οι τραπεζίτες, προχωρούν σε μια ιστορικών διαστάσεων επίθεση μέσα από το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης στο πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας της ΕΕ. Ασφαλιστικό, εργασιακές σχέσεις, νέοι γύροι λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεων, δεκάδες χιλιάδες απολύσεις σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα είναι τα μέτρα που θα επιδιωχθεί να παρθούν το επόμενο διάστημα. Η υπαγωγή της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μαζί με την στενή επιτήρηση της ΕΕ, θα αποτελέσει ένα ιστορικό πισωγύρισμα, με αιχμή δεκάδες χιλιάδες απολύσεις στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα και την πλήρη ασυδοσία των εργοδοτών.

Ο συντονισμός πρωτοβάθμιων σωματείων καλεί τους εργαζόμενους σε κινητοποίηση, την Πέμπτη 8 Απρίλη 2010 στις 6 μμ στα Προπύλαια, ημέρα κατά την οποία συζητιέται στην ολομέλεια της Βουλής το φορολογικό νομοσχέδιο. Καλούμε τους εργαζόμενους να κλιμακώσουμε τους αγώνες μας, ενάντια στη λεηλασία των δικαιωμάτων τους, για την ανατροπή της αντιλαϊκής και αντεργατικής πολιτικής, να αντισταθούν στην επικυριαρχία του ΔΝΤ που σε συνεργασία με την ΕΕ σκοπεύουν να επιβάλλουν πιο σκληρά μέτρα σε βάρος των εργαζόμενων και των πλατιών λαϊκών μαζών. Για να πληρώσει την κρίση η εργοδοσία και οι τραπεζίτες, και όχι οι εργαζόμενοι.

ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ - ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ
ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΝΕΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ - ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΩΝ ΜΑΣ

* Γενναία αύξηση του αφορολόγητου ορίου για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.
* Να καταργηθούν οι έμμεσοι φόροι σε όλα τα είδη λαϊκής κατανάλωσης.
* Γενναία φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας
* Αύξηση και όχι μείωση της φορολόγησης του μεγάλου κεφαλαίου, που είναι υπεύθυνο για την κρίση που εμείς, και όχι αυτοί, πληρώνουμε