Σε περιοδείες στα Θεσπρωτικά χωριά, για τα αγροτικά ζητήματα
Η «Θεσπρωτία της αντίστασης και του αγώνα»

Στα πλαίσια εξορμήσεων στα Θεσπρωτικά χωριά, εκπρόσωποι της «Θεσπρωτίας της αντίστασης και του αγώνα» βρέθηκαν σε χωριά της Σκάλας Φιλιατών, Κυπάρισσο και Κοκκινιά, όπου μίλησαν με αγρότες και κτηνοτρόφους για τα ζητήματα και τις προοπτικές της Ελληνικής Γεωργίας και για την αναγκαιότητα οργάνωσης και αγώνα του αγροτικού κόσμου, μοιράζοντας την παρακάτω Προκήρυξη :


· ΝΕΑ ΚΟΙΝΗ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ (ΚΑΠ)
· ΝΕΑ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ
· ΝΕΑ ΑΓΡΟΤΙΚΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ

Θεσπρωτέ αγρότη-αγρότισσα
Από τις αρχές του 2006, η ελληνική αγροτιά χορεύει στους ρυθμούς της νέας ΚΑΠ, της Ενιαίας Ενίσχυσης, της Πολλαπλής Συμμόρφωσης και περιμένει με αγωνία ακόμη μέχρι σήμερα την πληρωμή των Ευρωπαϊκών ενισχύσεων. Ενισχύσεις, οι οποίες αγνοούν το είδος, το ύψος και την ποιότητα της παραγωγής και αποτελούν αποκλειστικά και μόνο ένα ελάχιστο κοινωνικό επίδομα, που δεν μπορεί να καλύψει ούτε ένα μικρό μέρος του πολύ ψηλού κόστους παραγωγής που έχει διαμορφωθεί στη χώρα μας και που προοδευτικά θα εξανεμιστούν.
Όλοι γνωρίζουμε καλά, ότι πίσω από τα μεγάλα λόγια για μια γεωργία ανταγωνιστική στη διεθνή οικονομία, για μεθόδους παραγωγής φιλικές προς το περιβάλλον, για ασφαλή και ποιοτικά τρόφιμα, κρύβεται το γνωστό δίκτυο άγριας εκμετάλλευσης του αγρότη, μέχρι σημείου της φυσικής του εξόντωσης. Η διαδικασία ξεκληρίσματος της μικρομεσαίας αγροτιάς που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη την τελευταία δεκαετία, παίρνει όλο και πιο έντονα χαρακτηριστικά, καθώς η οικονομική κρίση σπρώχνει τα αγροτοδιατροφικά μονοπώλια σε όλο και πιο έντονη λεηλασία του αγροτικού ιδρώτα. Δεν είναι τυχαίο που μέσα στους πολλαπλούς-πολύποκους στόχους που ανακοινώνονται, δεν περιλαμβάνονται πουθενά ούτε η προστασία του αγροτικού εισοδήματος, ούτε η εξασφάλιση της απορρόφησης του αγροτικού προϊόντος, ούτε οι τιμές ασφαλείας.
Το κράτος, με αιχμή του δόρατος το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, υλοποιεί με εξαιρετική μεθοδικότητα την αντιαγροτική πολιτική που εκπορεύεται από τις Βρυξέλες, ενώ δεν φαίνεται να δείχνει την ίδια μεθοδικότητα όσο αφορά τις πληρωμές του προς την ελληνική αγροτιά. Το τεράστιο διεθνοποιημένο αγροτοδιατροφικό δίκτυο λυμαίνεται χωρίς κανένα εμπόδιο τον αγροτικό κόπο, τόσο μέσα από τα πανάκριβα αγροτικά εφόδια που απαιτούνται, όσο και μέσα από την καθήλωση και συνεχή μείωση της τιμής του αγροτικού προϊόντος. Ιδιαίτερα πλήττεται η κτηνοτροφία μας από την συνεχή πτώση της τιμής του γάλακτος. Οι Αγροτικοί Συνεταιρισμοί όλων των βαθμίδων αποκαλύπτονται όλο και περισ-σότερο, σαν εκμεταλλευτικοί μηχανισμοί όργανα των μεγαλοαγροτών και της γραφειοκρατίας, παρά σαν μέσο στήριξης και προώθησης της μικρομεσαίας αγροτιάς, που αποτελεί και την συντριπτική πλειοψηφία της. Ο Έλληνας αγρότης παρακολουθεί με τρόμο την τεράστια επιχείρηση εξόντωσής του, ανακαλύπτοντας με τον πιο δραματικό τρόπο ότι οι περιβόητες επιδοτήσεις που τόσα χρόνια του δίνονταν, ωφέλησαν όλους τους αεριτζήδες και όχι τον ίδιο.
Αυτή η απαισιοδοξία, μπορεί να μετατραπεί σε αισιοδοξία και ελπίδα, μόνο με οργάνωση και αγώνα. Μόνο όταν τα αγροτικά όργανα βγουν από τη χειμέρια νάρκη της δικομματικής σκοπιμότητας μπορεί να υπάρξει ελπίδα για το καλύτερο. Μόνο όταν ξαναπεράσουν τα συλλογικά εργαλεία στα χέρια των πραγματικών ιδιοκτητών που δεν είναι άλλοι από αυτούς που παράγουν, μπορεί ο αγρότης να αισθανθεί την ελάχιστη προστασία. Μόνο αν συγκροτήσουμε συλλόγους κτηνοτροφικούς, όργανα πάλης στα χέρια των κτηνοτρόφων, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε, τα «καρτέλ» που ρίχνουν τις τιμές του γάλακτος ή την ιδιωτικοποίηση της «ΔΩΔΩΝΗΣ». Μόνο όταν αρχίσουμε να διεκδικούμε αποφασιστικά και με γνώση θα μπορέσουμε να δούμε μια πραγματική προοπτική.
Σ’ αυτή την διαδικασία πρέπει όσο το συντομότερο να μπει και η αγροτιά του τόπου μας, ώστε να μπορέσει να ενημερωθεί για το τι της ετοιμάζουν στην πενταετία 2007- 2013, να μπορέσει να απαιτήσει τους ανάλογους δημόσιους υποστηρικτικούς μηχανισμούς που ξηλώνονται συστηματικά και να μπορέσει να προασπίσει στο ελάχιστο το εισόδημά της.
Η Θεσπρωτία των δύο ΧΥΤΑ, αλλά κανενός δημόσιου σφαγείου, η Θεσπρωτία της κατάρρευσης οποιαδήποτε μεταποιητικής αγροτικής δραστηριότητας, η Θεσπρωτία της ερήμωσης και εγκατάλειψης, πρέπει να δώσει τη θέση της στη Θεσπρωτία της Αντίστασης και του Αγώνα. Η λογική «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω» δεν αρμόζει στο Θεσπρωτό, στον Έλληνα αγρότη.