Για τις Δημοτικές και Νομαρχιακές εκλογές


Α) Η πολιτική συγκυρία

· Η κυβερνητική επίθεση
Κατάσταση του κινήματος
Οι αγώνες των λαών ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό

Β) Ο θεσμός της Τ.Α.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση σήμερα
· Οι Δήμοι στην υπηρεσία της αντιλαϊκής πολιτικής της λιτότητας, έχουν μετατραπεί σε υπαλλήλους της κυβερνητικής πολιτικής και όργανα των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου.
Υποτακτικοί των μηχανισμών της Ε.Ε., δεμένοι με δεκάδες νήματα (οικονομικά, θεσμικά, πολιτικά, κομματικά) με τα προγράμματα της..
Οι δυνά­μεις που ελέγχουν την Τ.Α. αποδέχονται την ιδιωτικοποίηση και τη συρρίκνωση στην υγεία, στην πρόνοια, στην παιδεία, υπερασπίζουν τις περικοπές και τα χαράτσια στους δημότες.
Το ασφυκτικό πλέγμα ελέγχων της Τοπικής αυτοδιοίκησης από την Περιφέρεια τα χρόνια αυτά, έγινε θανάσιμο, οι παρεμβάσεις κάθετες και μόνιμες από τον διορισμένο κυβερνητικό υπάλληλο, τον Περιφερειάρχη.
Το κεντρικό κράτος δεν αποδίδει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ούτε τα προβλεπόμενα παρακρατηθέντα έσοδά της από τον Κρατικό προϋπολογισμό, τα οποία βέβαια παραμένουν στα χαμηλά επίπεδα του 2,5%. Σε τρισεκατομμύρια δραχμές ανέρχονται οι οφειλές του κεντρικού κράτους προς την Τ.Α. Παρά τις υποσχέσεις, η μία μετά την άλλη οι κυβερνήσεις τα στέλνουν στα αζήτητα και ξεγελούν την ΚΕΔΚΕ με τα ψίχουλα του ΕΑΠΤΑ ή του «Θησέα». Έτσι το πρόβλημα των οικονομικών πόρων καθίσταται οξύτατο για την Τ.Α. και το κράτος την οδηγεί αναπόφευκτα στην επιβολή φόρων στους δημότες ή στον υψηλότοκο δανεισμό από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων (δικά της ουσιαστικά χρήματα) ή και από το τραπεζικό σύστημα, στην εκποίηση δημοτικής περιουσίας ή στις ΣΔΙΤ.
Ένα πλήθος Δημοτικών επιχειρήσεων έχει δημιουργηθεί σε κάθε Δήμο (Ύδρευσης, Αποχέτευσης, Ανάπτυξης, Αθλητισμού, Πολιτισμού, Παιδείας, Πρόνοιας, Τουριστικής Προβολής κλπ.), που λειτουργούν με αμιγώς ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, εντελώς τεχνοκρατικά και χωρίς ίχνος κοινωνικού περιεχομένου,
Οργανώνουν τη δημοτική καταστολή, μέσα από τις νέες θέσεις που της εγκρίνει το κράτος για τη στελέχωση της Δημοτικής Αστυνομίας και της Αγροφυλακής
Στην Τ.Α αυξήθηκε κι άλλο το έλλειμμα δημοκρατίας, που υπήρχε και από το καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα και από το Δημοτικό και Κοινοτικό Κώδικα που ρυθμίζει τη λειτουργία της και από τις συνεχείς παρεμβάσεις νόμους, εγκυκλίους και διαταγές του Υπουργείου Εσωτερικών και του διορισμένου Περιφερειάρχη. Εκείνο όμως που συνέβη τα τελευταία χρόνια είναι η πλήρης αχρήστευση των Τοπικών Συμβουλίων των Δημοτικών Διαμερισμάτων, παρά τις υποσχέσεις των εμπνευστών τους, τα οποία χωρίς ρόλο, αρμοδιότητες και πόρους οδηγούνται σε πλήρη αχρήστευση. Η νέα μάλιστα τροποποίηση του εκλογικού νόμου και η εκλογή Δημάρχων-Νομαρχών από την πρώτη Κυριακή, με 42%, οδηγεί σε νέα φαλκίδευση της λαϊκής θέλησης.
Οι εργαζόμενοι τέλος στην Τ.Α, βιώνουν τους ίδιους χαμηλούς μισθούς, τις απειλές και τους εκβιασμούς του Δήμαρχου ή του Νομάρχη, τον πέλεκυ της αξιολόγησης-στασιμότητας-οικονομικής υποβάθμισης, την ιδιωτικοποίηση τομέων δουλειάς, την απειλούμενη άρση της μονιμότητας και στο δημόσιο, την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων (εργαζόμενοι ορισμένου χρόνου, έργου, μειωμένου ωραρίου, εργασία τα απογεύματα και τις αργίες κλπ) , οι συμβασιούχοι την ομηρεία, το πελατειακό σύστημα και την άμβλυνση των συνειδήσεων.

Το αστικό κράτος, σίγουρο πλέον, δίνει και άλλες αρμοδιότητες και πόρους στην Τ.Α., θεσπίζει και το δεύτερο βαθμό της Τ.Α., την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Τώρα είναι πια βέβαιο ότι οι ΟΤΑ και η Ν.Α. θα παίξουν τον ρόλο του εξαρτήματος του κράτους που εδώ και καιρό παίζουν οι αντίστοιχοι φορείς στην Ευρώπη.

Γ) Για το ρόλο της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης (Ν.Α.)

Δυ­νατότητα επιβολής νέων φόρων από την Ν.Α
Ανάθεση σε ιδιώτες των έργων και των αρμοδιοτήτων της Ν.Α
Ασφυκτικός έλεγχος από το κεντρικό κράτος και από τον Περιφερειάρχη
Παγωμένες οι επιχορηγήσεις από τον Κρατικό Προϋπολογισμό
Τα Νομαρχιακά συμβούλια έχουν μετατραπεί σε διακοσμητικά όργανα ειλημμένων αποφάσεων ή κυβερνητικών επιλογών, με έργα προκαθορισμένα από ένα Πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων προσανατολισμένο στις προτεραιότητες και στην επιλεξιμότητα της Ε.Ε.


Συμπερασματικά: ο ρόλος της Τ.Α.-Ν.Α. είναι αυτός του γραφειοκρατικού οργανισμού ή της δημόσιας υπηρεσίας. Συμπλήρωμα, εξάρτημα ή συνδιαχειριστής της κρατικής εξουσίας, προϊόν αποσυμπύκνωσής της για την καλύτερη λειτουργία της, για να μένει εκεί­νη στο απυρόβλητο και η Τ.Α.-Ν.Α. να λειτουργεί σαν ανάχωμα και κυματοθραύστης των λαϊκών αντιδράσεων, φορομπηχτικός μηχανισμός, αστική επιχείρηση ιδιωτικοποίησης των πάντων.

Δ)Το σχέδιο «Ι. Καποδίστριας»

Το σύγχρονο καπιταλιστικό κράτος που προωθεί τη συγκέντρωση σε όλα τα επίπε­δα, συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, συγκέντρωση παραγωγής, συγκέντρωση πληθυσμού κ.λπ., δεν θα μπορούσε να μη προχωρήσει και σε συγκέντρωση εξου­σίας για αποτελεσματικότερη λειτουργία του. Έτσι οι πολλοί Δήμοι της χώρας μας, φορείς κάποιων μικρών ανεξέλεγκτων, κάποιες φορές, τοπικών εξουσιών, θα έπρεπε να ε­κλείψουν για να μεταβούν σε ένα πιο ελεγχόμενο, ολιγάριθμο σύστημα Δήμων με μεγαλύ­τερες εξουσίες.
Την μείωση των δαπανών, για την επίτευξη του Προγράμματος Σύγκλισης με το κόψιμο των επιχορηγήσεων στους ΟΤΑ, τη μείωση των εξόδων τους , τον ευκολότερο και αποτελεσματικότερο κρατικό και κομματικό έλεγχο των ΟΤΑ για να περάσουν στην ελληνική ύπαιθρο όλες αυτές τις αντιλαϊκές δέσμες μέτρων που έ­χουν αποφασιστεί και σχεδιαστεί στο νέο υπερεθνικό κέντρο των Βρυξελλών, την μείωση της αγροτικής παραγωγής, τον έλεγχο και την συγκέντρωση γης και παραγω­γής σε λίγα χέρια.
Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και το νέο σχέδιο «Καποδίστριας Νο 2»

Με τον «Καποδίστρια», οι καινούργιοι δήμοι απέκτησαν νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά, δέθηκαν πιο οργανικά με το κράτος και τις πολιτικές του, απομακρύνθηκαν κι άλλο από τα λαϊ­κά προβλήματα: Ο Δήμος επιχειρηματίας και φορομπήχτης, αστυνόμος και μάνατζερ, υ­περγολάβος της κρατικής εξουσίας, είναι πλέον γεγονός.




Ε) Οι απόψεις των άλλων κομμάτων

Η Ν.Δ. συμφωνεί με τον νέο ρόλο της Τ.Α. Στόχος της τώρα, είναι να ελέγξει όσο πιο πολλούς Δήμους, θέλει να καλλιεργήσει και μια «φιλοαριστερή» φρασεολογία, αφού άφησε σαφώς να εννοηθεί ότι το κόμμα του θα μπορούσε να στηρίξει «αριστερά ψηφοδέλτια» στη Nίκαια και την Kαισαριανή (ήδη αυτό το έκανε στον Δήμο Καρδίτσας).

Το ΠΑΣΟΚ είναι το κόμμα, που ευρισκόμενο χρόνια στο πηδάλιο της κυβερνητικής εξουσίας, έχει την βασική ευθύνη για την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η Τ.Α.. Σφράγισε μάλιστα τον νέο ρόλο της Τ.Α., με το τελευταίο του νομοθέτημα, τον «Καποδίστρια». Η άποψή του για την Τ.Α είναι η ίδια με αυτήν της Ν.Δ., (πρόταση Παπανδρέου για επιβολή νέων φόρων από την Τ.Α. για να αντιμετωπίσει «τις ιδιαίτερες ανάγκες της». Στις εκλογές θα προσπαθήσει να πετύχει ό,τι μπορεί περισσότερο για να αμφισβητήσει την εξουσία της Ν.Δ. εν όψει των επερχόμενων βουλευτικών εκλογών. Προς το παρόν, για να μπορέσει να ελέγξει περισσότερους Δήμους, πλειοδότησε κι αυτό σε προτάσεις συνεργασίας προς τη γνωστή «πολύφερνη νύφη» της Aριστεράς. Στη γραμμή αυτή κινήθηκε και η «πράσινη» πλειοψηφία της KEΔKE, που σημειωτέον νύξη δεν έκανε για απλή αναλογική

Ο ΣΥΝ έχει μετατραπεί σε ανοιχτό υπηρέτη του συστήματος, άμεση εφεδρεία της α­στικής τάξης και συμπληρωματική δύναμη της αστικής εξουσίας. Αποδέχεται πλήρως τον ρόλο της Τ.Α. στα αστικά πλαίσια, στήριξε τις συνενώσεις. Παρά τους λεονταρισμούς για αυτόνομη κάθοδο σε όλη την χώρα, οι «τοπικές κοινωνίες» θα γίνει πάλι η «κολυμβήθρα του Σιλωάμ», για να κάνει άλλη μια βουτιά στα νερά του ΠΑΣΟΚ

Το ΚΚΕ ποτέ δεν εγκατέλειψε τις απατηλές απόψεις για την Τ.Α., αν και η σημερινήμετεξέλιξη της, το έχουν αναγκάσει να βάλει λίγο νερό στο κρασί του. Έτσι μπορεί να μηβρει κανείς πλέον τις απόψεις για «σοσιαλιστικές νησίδες», ή «κύτταρα λαϊκής εξουσίας», όμως αν διαβάσει κανείς προσεκτικά τα κείμενα του θα ξαναβρεί την ίδια ρεφορμιστική αντίληψη για την Τ.Α. Στους Δήμους άλλωστε που αυτό ήλεγχε ή ελέγχει (π.χ. Ικαρίας κ.α.),η πολιτική που εφάρμοσε δεν ήταν και πάρα πολύ διαφορετική απ΄ αυτήν των άλλων αστικών κομμάτων και σε σχέση με τα Ευρωπαϊκά προγράμματα και όσον αφορά τις Δημοτικές επιχειρήσεις και στην αντιμετώπιση των εργαζομένων (Ρογκάκος στον Βύρωνα).
Έτσι στις δημοτικές εκλογές, το ΚΚΕ θα επιδιώξει να υπάρξουν περισσότερες κόκκινες κουκίδες στον εκλογικό χάρτη, να ανεβάσει τις μετοχές του στο αστικό πολιτικό παι­χνίδι και να μπορέσει να διαχειριστεί ένα μεγαλύτερο κομμάτι της τοπικής εξουσίας.
Το KKE, συναισθανόμενο το άγαρμπο ξεμπρόστιασμα της NΔ, εμφανίστηκε να απορρίπτει μετά βδελυγμίας την πρόταση της NΔ και να δηλώνει πως το KKE δε συνεργάζεται “ούτε με τη NΔ, ούτε με το ΠAΣOK”.

ΣΤ) Η δική μας στάση-τα τοπικά προβλήματα

· Άξονας της αγωνιστικής αριστερής παρέμβασης στους Δήμους:
-η αποκάλυψη του ρόλου της Τ.Α.,
-η ανάδειξη των λαϊκών προβλημάτων, η πάλη για την επίλυση τους,
-η σύνδεση με την γενικότερη πολιτική πάλη του λαού μας,
-η καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής και της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ

Ο χώρος της Τ.Α. είναι ένας χώρος που πρέπει να παρέμβουμε, σταπλαίσια πάντα των δυνατοτήτων της. Η παρέμβαση μας δεν πρέπει να συνδέεται μόνον μετις δημοτικές εκλογές, αλλά με μια συνεχή παρουσία για την ανάδειξη λαϊκών προβλημάτων και την αγωνιστική, μαζική διεκδίκηση για τη λύση τους.
Αυτό σημαίνει τη συγκρότηση, μιας κίνησης, συσπείρωσης, πρω­τοβουλίας ή ομάδας που θα παρεμβαίνει στα προβλήματα του Δήμου ή του Νομού. Βέβαια, σε κάθε πε­ρίπτωση, θα πρέπει αυτή η παρέμβαση να έχει ξεκαθαρίσει το ρόλο της Τοπ. Αυτοδιοίκη­σης σήμερα, , τα όρια της παρέμβασης και το ότι αυτή δεν θα πρέπει να έχει ένα τοπικιστικό πνεύμα, αλλά να δένεται με τη γενικότερη πολιτική πάλη του λαού μας
Η παρέμβαση μας θα πρέπει να είναι έξω από λογικές συνδιαχείρισης.

Να αναδείξουμε τα προβλήματα της σύγχρονης πόλης.
Όχι στους νέους δημοτικούς και νομαρχιακούς φόρους, στη δημοτική α­στυνομία, στην «επιχειρηματικοποίηση» των δήμων με ιδιωτικοποίηση της υγείας, της παιδείας, της πρόνοιας. Γενικά διεκδικούμε ό,τι ανακουφίζει την ζωή μας, όχι για να μπαλώσουμε την υπάρχουσα κατά­ στάση, αλλά για να συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη για την αλλαγή της.
Δεν μπορεί επίσης να είναι έξω από το πεδίο παρέμβασής μας η αντιπολεμική-αντιϊμπεριαλιστική δράση και η αλληλεγγύη στους αγώνες των λαών όλου του κόσμου.

Με αυτό το πνεύμα βλέπουμε και την παρέμβαση στις δημοτικές εκλογές-νομαρχιακές εκλογές. Και λέμε και νομαρχιακές, γιατί όπου υπάρχει η δυνατότητα συσπείρωσης ενός κόσμου και σε επίπεδο νομού, αν δεν είναι δυνατή μια τέτοια παρέμβαση σε επίπεδο Δήμων, μπορεί να υπάρξει και η παρέμβαση στις νομαρχιακές εκλογές, με συνείδηση και γνώση του τι σημαίνει Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση.

Το κυκλοφοριακό της Ηγουμενίτσας, η «Μεγάλη Ιδέα» του Λιμανιού και της Εγνατίας που θα φέρουν δήθεν την ανάπτυξη, η συνεχής υποβάθμιση του Καλαμά, το σχέδιο «ΝATURA», η καταστροφή του Δρεπάνου και του ευρύτερου περιβάλλοντος της περιοχής, οι βιολογικοί καθαρισμοί των άλλων μεγάλων οικισμών του Νομού, το θέμα του ΧΥΤΑ του Καρβουναρίου, τα απαιτούμενα έργα αποχέτευσης και ύδρευσης, τα έργα υποδομών σε νέους οικισμούς ή στις υπό επέκταση περιοχές των Σχεδίων Πόλης, οι δρόμοι «καρμανιόλες» στις εισόδους της πόλης, η ανάγκη νέων Σχολείων και Παιδικών Σταθμών (η κατάργηση των τροφείων), η υπεράσπιση της Δημοτικής περιουσίας μαζί με την δημιουργία και την αναβάθμιση κοινοχρήστων χώρων, η επέκταση του Νοσοκομείου Φιλιατών και του ΤΕΠ Ηγουμενίτσας, η φθίνουσα-λόγω και της εφαρμογής της ΚΑΠ της ΕΕ-γεωργία και κτηνοτροφία του Νομού μας, το μεγάλο έλλειμμα πολιτισμού, οι χωρίς ανασκαφή θαμμένοι αρχαιολογικοί θησαυροί του Νομού μας και το Μουσείο της πόλης, τα αδιέξοδα της νεολαίας μας κλπ, προστίθενται στα άλλα προβλήματα της ανεργίας, της ακρίβειας που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι της περιοχής μας.

Εμείς πρέπει σίγουρα να κάνουμε επεξεργασίες να αναδείξουμε αυτά τα ιδιαίτερα τοπικά προβλήματα της περιοχής μας στην κατεύθυνση να συσπειρώσουμε περισσότερο κόσμο να διεκδικήσουμε αγωνιστικά λύσεις, στην κατεύθυνση υπεράσπισης δικαιωμάτων, ανακούφισης της ζωής των πολιτών, συνδέοντας αυτούς τους μικρούς καθημερινούς αγώνες, με την γενικότερη πολιτική πάλη του λαού μας.

Ζ) Τρόπος δράσης

· Δημοκρατική λειτουργία (Συνελεύσεις, ομοφωνία, ανακλητότητα, κυκλική εναλλαγή των πιθανόν αιρετών του σχήματος, σε περίπτωση συμμετοχής στις εκλογές κλπ)
· Συμμετοχή του κόσμου (συζητήσεις-εξορμήσεις στα χωριά, στις γειτονιές και στα καφενεία, προκηρύξεις, εκδηλώσεις κλπ. )
· Ζωντανή και ουσιαστική επαφή, ενημέρωση και κινητοποίηση των πολιτών.
· Αγωνιστική-διεκδικητική αντιμετώπιση των προβλημάτων